Kelimelerin anlayabildiğimizden çok daha büyük bir güce sahip olduğunu hissediyorum. Çünkü kimi zaman bazı kelimeler üzerinde saatlerce düşünmeme rağmen tek bir anlam üzerinde karar kılamıyorum.
Bazen derin bir hüznün kıyısına sürüklenirken bazen mutluluk yokuşunu koşarak çıkıyorum. Fakat çoğu zaman bir yol ayrımında kalıp hangi yöne gitmem gerektiğini bulamadan korku ve umut arasında debelenmeye başlıyorum. Bir tarafta kalbim diğer yanda aklım, ikisi birden ruhumu daraltıyor. Bunalmaya başlıyorum. Sonra gecenin karanlığında bomboş sokaklarda ellerim ceplerimde dilimde bir türkü dolanıyorum.
Bazen aklımdan geçenler, dilime dolananlar ve kalbime düşenler birbirini tamamlıyor; o zaman kelimelerim değerleniyor.
Bazen korkularım, hayallerim ve ümitlerim birbirine karışıyor; o zaman hayatım değersizleşiyor.
Bazen uçurumlardan düşerken kalbimin genişliyor; o zaman kendime geliyorum. Okumaya devam et
