Bazen canım çok sıkılıyor ve içimden hiçbir iş yapmamak geliyor. Tembellik öyle cezp edici ki!
Şöyle cep telefonumu falan kapatıp, sessiz sedasız yollara atmak istiyorum kendimi. Kulaklarımda hafif bir müzik olsun, çantamda birkaç güzel kitap ve ben nereye gideceğimi bilmeden, yürüyeyim.
Fakat bir an kendime gelip, “Dur, yapamazsın,” diyorum kendi kendime ve mücadele etmeye devam ediyorum.
Ben bir kelimeyim, anlamımı bulmaya çalışıyorum.
İki kapak arasında sıkışık kalsam da etrafımdaki tüm kelimelerde kendimi arıyorum.
Nereden geldiğimi veya nereye devşirileceğimi düşünmeden özüme dönmek, arınmak için çabalıyorum.
Eğer, bir anlamı varsa bütün bu yaşananların, işte o zaman ben kendimi bulmak istiyorum.
İçine gizlendiğim bütün anlamların bir nedeni olmalı, ben o nedeni arıyorum.
