Bazen, bazen değil çoğu zaman, kafamın içindeki dağınıklık yüzünden sanırım, asıl anlatmak istediğimi anlatmaya çalışırken konuyu çok farklı yerlere götürebiliyorum. Kalbimden geçenler, aklımdaki düşünceler ve dilime düşenler birbirini tamamlayamıyor. Hal böyle olunca da “Karnından konuşma” uyarısını alıyorum. Çünkü konuşurken gerekli gereksiz çok fazla kelime kullanıyorum ve söylemek istediklerimi değil de cümlenin nereye varacağını düşünerek darmadağınık fikirleri ortaya sunuyorum. Hatta ‘şey’ diyerek birçok kavramı anlatabilme yetisine sahip olduğumu da konuşurken hissediyorum.
Fakat yazarken böyle değilim.
Daha düzenli ve az kelimeyle istediklerimi tam olarak anlatıyorum. Bunun nedeni belki de mühendislik eğitimi almam veya onlarca farklı karakteri, düşünceyi kelimelerimle konuşturuyor olmam olabilir. Bilemiyorum.
Ben bir kelimeyim, anlamımı bulmaya çalışıyorum.